در دوره‌هاي گذشته از برخي غارهاي ايران به‌عنوان پناهگاه، دژ نظامي و از برخي نيز به‌عنوان عبادتگاه استفاده مي‌شد. حتي تا يك دهه اخير نيز غير از آن چند غار كشور كه كاربري گردشگري يافتند، به غارها به‌عنوان حفره‌هاي طبيعي و معمولي و در حاشيه برخي روستاها به‌عنوان انبار علوفه و محل نگهداري احشام نگاه مي‌شد.
از سال2008 به اين‌سو با آموزش‌هاي جديد تعدادي از غارنوردان و غارشناسان جهاني نگاه جديد به غار و غارنوردي در ايران آغاز شد. همان دوره نيز فادي نادر، دبيركل اتحاديه جهاني غارنوردي اعلام كرد با وسعت و وجود ارتفاعات بلند كارستيك در ايران اين كشور مي‌تواند به جمع خانواده غارنوردي و غارشناسي جهان ورود كند.
اگر پيش‌تر به غارها نگاه محدودي وجود داشت ولي در ارتباط با حوزه‌هاي جهاني غارنوردي و ورود غارشناسان و كارشناسان بين‌المللي، ارتباطات مهمي با دانشگاه‌هاي جهان برقرار شد. باتوجه به مشكل كمبود آب در جهان، نگاه جامعه علمي جهان نيز اين است كه چگونه مي‌توان مقدار كم باقيمانده آب‌هاي زيرزميني در نقاط كارستيك جهان را حفظ كرد. خوشبختانه ايران با توجه به اطلاعاتي كه جامعه علمي جهاني ارائه كرده است جزو چند كشور ارزنده در داشتن سفره‌هاي آب زيرزميني در بخش‌هاي كارستيك است.
4سال پيش، ايران پس از 70سال ادعاي غارنوردي، موفق به كسب جايگاه خود در اتحاديه جهاني غارنوردي شد و يك كرسي گرفت. مردادماه سال96 نيز قرار است مجمع عمومي 4سال آينده اتحاديه جهاني در استراليا تشكيل شود و در اين مجمع مسائل مشترك بين كشورها درخصوص غارها به بحث گذاشته مي‌شود. ارتباط با اتحاديه جهاني غارنوردي نيز از اين جهت اهميت دارد كه كشورهاي ديگر قوانين و مقررات و اكتشافات قديم و جديد را در اختيار دارند و با ارتباط با آنها و استفاده از تجربيات‌شان براي استفاده بهتر از غارها، حفره‌ها و چاه‌هاي عمودي، مي‌توان روند تخريب غارها را متوقف كرد.
درصورتي كه كرسي جهاني ايران در اتحاديه جهاني غارنوردي و غارشناسي از دست برود تأثيرگذاري ايران نيز براي سال2020 كه از سوي يونسكو و با ابداع اتحاديه جهاني غارنوردي به‌عنوان سال جهاني غارها اعلام مي‌شود از بين مي‌رود. يونسكو و سازمان ملل اكنون به اين نتيجه رسيده‌اند كه غارها يكي از نقاط حساس و اكوسيستم‌هاي آسيب‌پذير جهان هستند و توقع جامعه جهاني از اعضا اين است كه در حفاظت از غارها تلاش كنند.
نظر شما